Je leeft, dat is duidelijk. Stel dat je niet leefde, tja, dan kon je dit ook niet lezen. Pas op hoor, ze bestaan, dat noemt men de niet levende mensen. De niet levende mensen noemt men normaal niet levende mensen. Zo is dat, ik kan er ook niks aan veranderen. Zij heten niet levende mensen.
Nu zal een geschift brein zoals dat van u ('je? dich? you,? liesbet zeg het mij!), van mij bedoel ik, zich eens vragen stellen.
Nu is mijn brein in vrijwel niets goed, behalve in vragen stellen.
Ik had dat als kind al. Vragen dat ik kon stellen! Je gelooft het niet!
Mijn moeder zei dikwijls: 'Schei toch uit met vragen te stellen!'
Maar ik kon het niet laten, ik bleef maar vragen stellen.
En zo is dat gebleven tot de jongste dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten