vrijdag 13 mei 2011

afwijkingen

Mijn vrouw heeft een afwijking. Nu zijn afwijkingen een heel interessant studieobject. Ik ga ervan uit dat iedereen wel een afwijking heeft, dus wie geen afwijking heeft, heeft ook een afwijking. Klaar.
Maar wanneer is iets een afwijking? Stel dat je een man bent, het hoeft niet, het kan. Stel dat je vrouw je iedere morgen uit bed schopt als het tijd voor je is om het ontbijt klaar te maken.
Is dat dan een afwijking harerzijds? Of is het een afwijking jouwerzijds als je dan ook daadwerkelijk opstaat?
Dit geval kan ik ophelderen omdat mijn vrouw zegt dat alle vrouwen dat doen, een oud volksgebruik dat stamt uit de vroege middeleeuwen.
En wie ben ik om haar tegen te spreken, want - om het met Marcus Antonius te zeggen - zij is een eerbare vrouw.

De culturele entiteit speelt natuurlijk ook een grote rol; wat in de ene cultuur een afwijking is, blijkt in een andere spotgewoon.
Ik las deze week in de krant dat iedereen liegt dat het klettert en ik las ook dat Clinton ondanks de Lewinsky-affaire in de Verenigde Staten nog altijd een eerbaar man is, naar wie wordt opgekeken.
Hallo. Alsof dat zo vreemd is, alsof zijn gedrag afwijkend zou zijn geweest.
En hij heeft niet eens iets gedààn.
Trouwens, wie zegt dat Hilary hem niet verteld heeft dat hij voor dat soort operaties maar beter een beroep kon doen op het personeel. En dat, als het toch zou uitlekken (what's in a word) hij maar een beetje moest liegen en zij zou dan een beetje geaffronteerd reageren.
Of was het gedrag van Lewinsky zélf misschien afwijkend? Ik heb eens op een of ander terras heel toevallig een gesprek afgeluisterd tussen vier pronte dames die, aan een ijsje likkend, heel toevallig begonnen over een lewinskietje.
Toen een van de vier liet verstaan dat ze daar het grappige en/of plezante wel van zag, bekeken de drie andere pronte dames haar alsof haar hoofd ineens vol enorme, wit etterende puisten zat.
Ik bedoel maar.

(Tussen haakjes, het is vreemd, maar waar ik ook over begin te schrijven, ik beland blijkbaar bijna altijd in de onderste regionen; nog erger, ik heb al over blote kindjes geschreven, en dat is uiteraard des duivels in deze dwaze tijden. Nog een geluk dat blijkbaar niemand mijn schrijfsels leest.)

Mijn vrouw heeft dus een afwijking. Zij doet nooit een lade dicht. Pas op,  het is geen daad van verzet, een aanklacht tegen de besnijdenis van vrouwen in sommige culturen of zoiets, dan had ze de lades helemaal open moeten laten staan.
Neenee, zij doet ze altijd bijna dicht, nooit helemaal.
It's a mystery.
Zij van haar kant vindt het bijzonder vreemd dat ik de kinderen van de buren altijd een pak rammel geef als ze mijn bal niet willen teruggooien.

Een vrouw, ge kunt daar niet aan uit.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten