aansteker

Ik rook, ik geef het toe; vandaag lees ik in de krant dat het roken in de parken van New York en op enkele pleinen aldaar verboden wordt.

Ik heb daar een beetje over nagedacht en ik ben tot de conlusie gekomen dat ik er niet echt een mening over heb; ik begrijp het en aan de andere kant denk ik: moet de hele wereld worden zoals Singapore, waar kauwgom kauwen in het openbaar verboden is.

Dan heb ik meer begrip voor onze hond Wannes die in zijn leven al zo ongeveer alles kapot gebeten heeft wat maar enigszins kapot gebeten kan worden, alleen mensen, daar begint hij niet aan

Hij heeft een voorkeur voor zachte materialen, stenen en aanstekers; die aanstekers, vreemd, bijna alsof hij me iets verwijt.


Hoeveel aanstekers Wannes in zijn leven al kapot gebeten heeft kan ik bij benadering niet zeggen, maar we praten in dezen over honderdtallen.

Nu moet je weten dat ik tuinier en door het simpele feit dat ik rook, heb ik vaak een aansteker in het bovenzakje van mijn hemd.
Iemand die tuiniert, buigt zich vaak voorover, daar speelt zich veel van zijn werk af.
Hoeveel aanstekers ik zo al heb verloren kan ik bij benadering niet zeggen, maar we praten in dezen over honderdtallen.

Wat gebeurt vandaag?

Ik zit te verpozen bij een kop koffie, wil een sigaartje opsteken, geen aansteker meer in dat bovenzakje.

Van verre komt Wannes afgewandeld, duidelijk niet gehaast, komt aan het einde van zijn tocht naast me zitten, bekijkt mij (met medelijden?) en laat een aansteker, ongeschonden, uit zijn muil vallen.

Daarna wandelt hij rustig heen.