Die honden toch!

Onder de titel ,,Mist een hond zijn baas?’’ laat dierendokter Rob Lückerath in Het Nieuwsblad van vandaag zijn groot licht schijnen over dit netelige probleem.

Het was een hele opluchting te vernemen dat je daar niet zomaar ja of neen op kan antwoorden; mijn opluchting werd nog groter toen dokter Lückerath ons fijntjes wees op de immense kloof tussen mens en dier.

Ik lees: ,,Wij interpreteren een enthousiaste verwelkoming alsof de hond ons vreselijk heeft gemist. Voor een deel is dat wel zo, maar een hond denkt niet zoals een mens. De hond mist de aandacht, het spel, de wandelingen en vooral het eten krijgen (…) Je kan dat interpreteren als een gemis, maar dan zonder de emotionele factor.’’


Zal ik dat eens parafraseren? Dan merk je meteen het verschil. Voor een goed begrip: ik ben een man.

,,Wij interpreteren een enthousiaste verwelkoming alsof het vrouwtje ons vreselijk heeft gemist. Voor een deel is dat wel zo, maar een vrouw denkt niet als een man. Het vrouwtje mist de aandacht, het spel, een gezellige babbel tijdens een mooie, lange wandeling, het genieten van die heerlijke maaltijd die ze met veel liefde voor je bereidt, en dan natuurlijk weer het spel. Al die dingen samen vormen een vaak diepe emotionele band ”

Je merkt het, heel anders, vooral veel meer spel.

En dat kan ook omgekeerd, hoor. Voor alle duidelijkheid: ik ben nu een vrouw.

,,Wij interpreteren zijn enthousiaste verwelkoming alsof hij ons vreselijk heeft gemist. Voor een deel is dat misschien ergens wel zo, maar helaas denkt een man niet zoals een vrouw. Wat hij mist is die onmisbare aandacht, dat eeuwige spel, wandelingen waarop hij zijn sterke verhalen kan vertellen, zijn voeten onder de tafel schuiven en als je niet oplet weer, nog eens opnieuw, dat spel. God ja, misschien kan je wel ergens  van een emotionele band spreken.’’

Heel anders.

Voorts lees ik: ,, Het beste voor de hond is zijn eigen veilige plekje, een mand of een kooi. Zo’n kooi is niet zielig, het is een thuishaven voor je dier waar hij weet dat hij in alle rust op zijn baas kan wachten.’’

Ik parafraseer: ,,Het beste voor de mens is zijn eigen veilige plekje, een huis of een appartement. Zo’n huisje is niet bekrompen of zielig, het is een thuishaven voor de mens waar hij in alle rust op de Grote Baas kan wachten.’’

Heel anders.