maandag 3 december 2012

Democratie

De laatste maanden weer eens kennis genomen van enkele opstoten van democratie. Met als hoogtepunt het geval Martin.
Vier miljoen euro heeft het gekost om die vrouw veilig in een klooster te dumpen. De journalisten dropen af en dus ook de tot in de toppen van hun tenen, het diepste diepe van hun ziel gekwetste democraten.
Had men Martin toch maar aan hen overgeleverd, dàn had de democratie gezegevierd. Verdomme toch!

Voor alle duidelijkheid, ik heb het hier over de ware, de zuivere democratie, vijftig plus één.
Zo zou het moeten zijn, dan zouden we in een héél andere wereld leven.

Eerst een omweg.

Een paar weken geleden, de regering was dagen- en nachtenlang aan het klooien over de begroting.
Ikzelf had niks beters te doen dan naar de slager te gaan.
Gilberte had zin in blinde vinken, ik haat die beesten, maar goed, ik had de dag ervoor kreeft op een bedje van krab en zeewolftongetjes gekregen, vandaar.

De slager was in een druk gesprek gewikkeld met een drietal klanten. En hij sprak: ,,Dat begrijp ik dus niet, ik snap die bende onnozele kloten niet. Waarom vraagt men het niet eens aan de gewone man, mensen gelijk gij en ik en Guido daar. Zet ons eens met een man of tien een dag samen en dat zaakje is opgelost. Maar die mannen willen geen oplossing,die willen alleen maar in onze zakken zitten. Is't niet waar misschien!''
Iedereen vond dat het waar was.

,,Hé, Guido, is't niet waar misschien!''
,,Jaja, René, 't is waar.''
,,Voila!''
Ik ben niet geboren voor het heldendom én hij had een vervaarlijk mes in zijn handen.

De week daarop was ik weer bij de slager, gelukkig niet voor blinde vinken.
Ik was, uitzonderlijk, de enige klant.
René zag zijn kans schoon: ,,Guido, ge moet mij toch eens eerlijk zeggen, gelooft gij dat van die 21ste december. Ik kan er soms echt niet van slapen.''
Ik antwoordde: ,,Weet ge wat René, we gaan wedden. Geef mij nu 100 euro en als de wereld vergaat, krijgt gij er 100.000. Dan kunt ge nooit verliezen.''
Daar moest hij toch eerst eens over nadenken.

Niets is zo gevaarlijk als de zuivere democratie; tweelingbroertjes zijn anarchie en dictatuur. Gewoonlijk in die volgorde. Want loopt het mis, dan hebben we behoefte aan een sterke man om de roedel weer rustig te krijgen.

Je durft er toch niet aan denken dat Dutroux een Marokkaanse moslim was geweest. Dan had je iets anders gekregen dan een witte mars.
Geen metro meer, nauwelijks nog openbaar vervoer in de grote steden, het vuil op straat bleef liggen rotten, fruit ongeplukt, de vleesindustrie plat.
Het vervolg laat zich raden.

Nog erger werd het toen Dutroux nog ontsnapte ook. Dat het land in rep en roer stond is een understatement.
Algehele hysterie werd ons deel, kinderen werden binnengehouden (,,de boze wolf waart rond!''), de regering moest opstappen, Dehaene zweette een volwassen vijver bij elkaar.
En Paul Marchal zei, écht, ik verzin het niet: ,,Ik ben klaar om het over te nemen.''
Echt, ik verzin het niet, hij was klaar om het roer van Dehaene over te nemen.
Bijna waren we beland in een groteske tragische komedie.

Daarom ben ik ook een grote tegenstander van referenda, tenzij het gaat om het maximum aantal bladeren dat van een boom mag vallen.
Maar als het over iets serieus gaat, nooit, dan heerst de waan van de dag.

Of had jij misschien graag een referendum gehad de dag na de ontsnapping van Dutroux?
Of als Dutroux Mohammed heette?

En, inderdaad, zeewolven hebben geen tong.
Maar dat is nog geen reden om je hand in hun muil te steken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten